Episode

1. Father Time
2. Will The Sun Rise?
3. Eternity
4. Episode
5. Speed Of Light
6. Uncertainy
7. Season Of Change
8. Stratosphere
9. Babylon
10. Tomorrow
11. Night Time Elipse
12. Forever
13. When The Night Meets The Day (Japan bonus)

Płyta ta jest bardzo ważna w dorobku Stratovariusa, gdyż jest pierwszą z Johanssonem i Michaelem w składzie. Szczególnie ta pierwsza zmiana jest bardzo widoczna, ponieważ od tej pory zaczęły się pojawiać solówki Jensa i pojedynki klawiszowo - gitarowe.
Płytę rozpoczynają dwa szybkie kawałki: Father Time i Will The Sun Rise? Szczególnie ten pierwszy przypadł mi do gustu. Kolejny utwór Eternity należy do najlepszych kompozycji na płycie. Czwarty kawałek to Episode to krótki dwu minutowy instrumental będący jakby wstępem do następnego utworu Speed Of Light, a ten jest chyba jednym z najszybszych, jakie nagrał Stratovarius. Kolejna kompozycja Uncertainty jest w całości autorstwa Timo Kotipelto.
I musze powiedzieć, że w niczym nie ustępuje tym tworzonym przez Tolkkiego. Siódmy kawałek to Season Of Change pierwsza z dwóch ballad na tej płycie. Trwająca prawie siedem minut ballada rozpoczyna się wolno by w końcówce nieco przyśpieszyć, także tekst zaczynający się bardzo smutno pod koniec zmienia się. Ogólnie trzeba pochwalić Tolkkiego za świetną muzykę i jeszcze lepszy tekst. Następny kawałek Stratosphere to w całości utwór instrumentalny. Zmienne tępo i popis umiejętności Timo to chyba tyle co można i nim napisać. Babylon to chyba najbardziej klimatyczny kawałek na płycie, który przenosi nas myślami do starożytnego Babilonu. Z porządku nie przypada do gustu, ale po paru przesłuchaniach rzuca na kolana. Naprawdę świetna, bogata kompozycja z bardzo dobrą solówką gitarową i genialnym wokalem Kotipelto. Po paru wolniejszych kawałkach płyta znów przyspiesza za sprawą Tomorrow. Utwór wpada w ucho już po pierwszym przesłuchaniu, Świetna melodia i tekst (napisany nie przez któregoś z członków zespołu, ale przez Richarda Johnsona) Night Time Eclipse to kolejny utwór utrzymany w średnim tempię. Bardzo solidna kompozycja, którą naprawdę miło się słucha. Płytę zamyka Forever najlepsza kompozycja na płycie. Piękna ballada grana na gitarze akustycznej przy akompaniamencie smyczków z wstawka na flecie w środku. Świetny tekst Tolkiego genialny wokal Kotipelto, cudo!
Zachęcam do sięgnięcia po płytę tych, którzy Stratovariusa znają tylko z Destiny czy Vision a nie słyszeli wcześniejszych dokonań zespołu. Jeszcze taka ciekawostka: na płycie wiekszość tekstów jest autorstwa Kotipelto w przeciwieństwie do nastepnych wydawnictw zespołu gdzie liryki w wiekszości bedzie pisał Tolkki. Płyta jest naprawdę warta posłuchania.
Polecam! gitara

Przełomowy album w całej dyskografii. Jorg i Jens zmienili oblicze kapeli. Od tego momentu było już tylko lepiej. Kawałki Father time Speed of light Forever czy Will the sun rise weszły już do klasyki muzyki metalowej. Każdy szanujacy sie fan melodyjnego grania powinien przynajmniej wiedzieć kto je nagrał. Płyta doprawdy fantastyczna.

Dadam jeszcze, że jest to chyba najbardziej klimatyczny krązek Stratovariusa. Takie kawałki jak Eternity, Babylon czy Night Time Elipse tworzą niezwyly nastrój. Płyta ma tez nieco surowsze brzmienie niz choćby nastepne Visions. A patrzac na trasy koncertowe płyta jest bardzo lubiana, bo kawałki z niej regularnie goszcza w setlistach. Bo co jak co, ale koncert bez Forever odbyć sie nie moze Smile

Episode to pokaźny skok naprzód w historii Stratka, tak pod względem przetasowań personalnych, jak i samej twórczości. Znajdziemy tu wiele perełek, potwierdza się pozycja Kotiego jako wyśmienitego tekściarza.
Z moich faworytów wymienię tu Season Of Change - utwór o narastającym nastroju, pod koniec jakby wybuchający od natężenia zawartych w nim emocji. Prawdziwe cudo na koncertach!
Dwa chwytliwe utworki Will The Sun Rise? i Father Time to już klasyki. Nastrojowy Babylon... Tu chóry, tam orkiestra... Panowie dużo pracy włożyli w ten album i to się czuje!
A na koniec jedna z najsławniejszych ballad - Forever. Tym bardziej rozsławiona, że została wykorzystana jako motyw muzyczny do pewnego fińskiego serialu telewizyjnego.

Napewno jedna z najciekawszych płyt - oczywiście moim zdaniem. Kocham takie utwory jak "Eternity", "Uncertainty"... ale i tak nic nie pobije "Babylon". Smile

Ten utwór tworzy wspaniały klimat. Jest taki podniosły... Najlepsza kompozycja z płyty. No i na zakończenie wspaniała ballada - "Forever". Ten kawałek kochaja chyba wszyscy fani Stratovariusa. Very Happy

Eee, chyba nie. Wink

Nie wiem, czy dobrze pamiętam, ale chyba było coś o duchu, który próbował skomunikować się ze światem żywych, czy jakoś tak.... ale równie dobrze mogło mi się zupełnie pomieszać. Wink

No więc, bardzo dobry krążek, ale nie mogę się zgodzić, że najbardziej klimatyczny Wink

. Chociażby Infinity czy Visions są od niego lepsze. A kawałek 'Uncertainty' zupełnie do mnie nie trafia. Za to są tam chyba dwa najlepsze wg mnie kawałki 'Season of Change' i 'Forever'. Pozdr.

Bardzo klimatyczna płyta. Pierwszy orginał jaki kupiłem Smile

Zdecydowanie dycha Wink

Wysłany: Sob 20:29, 18 Mar 2006 Temat postu:

Jedna z najlepszych płyt... Ale w moim odczuciu jedynie 9! 10 zarezerwowałam dla dwóch innych.... - moich najukochańszych. Smile

Tak czy owak już dla mnie przebiła wszystkie inne płyty Razz

.

Zacznę może od tego iż materiał poznałem później niż Visions, Destiny, Fourth Dimension, Dreamspace. Do czasu wydania Infinite był praktycznie nieosiągalny, jak i pierwsze 2 materiały. Zamówiłem go sobie w zestawie z EPką 'Hunting High & Low' i całym materiałem Inf. wydanym w Limitowanym Boxie z Epką 'It's A Mystery".
Znałem już kilka utworów z Visions Of Europe więc po cżeści miałem juz jakieś rozeznanie.
Ciężko mi jest pisać niektóre recenzje po tylu latach, bo inaczej odbierało się tą muzę kiedyś a inaczej teraz. Mimo to zacznijmy.
Płyta rozpoczyna się zegarem tykającym, oczywiście tytuł do tego zobowiązuje "Father Time" jest mocnym, szybkim utworem który został również wydany na singlu.
Jest to typowy klasyk często grany na żywo, mi szczególnie podobają się chórki Timo Tolkkiego, które na koncertach wykrzykuje publika.
Drugim utworem jest "Will The Sun Rise?" który także miał promocję w postaci MCD. Kolejny pokaz wirtuozerii lidera zespołu, któremu partneruje nowy klawiszowiec Jens Johansson (wcześniej grywał m.in. z Yngwie Malmsteenem, R.J.Dio). Często wolę jednak posłuchąć wersji koncertowych, pewnie już wiecie dlaczego.
I tutaj zaczyna się odkrywanie "Epizode". 'Eternity', bo o nim mowa to całkowita zmiana tempa. Teraz gdy piszę kojarzy mi się z "Soul Of Vagabond", ale dlaczego to innym razem. Taka już musi być kolej rzeczy - po czadzie trochę należy odpocząć by później znów czymś zaskoczyć. Czwartym utworem jest tytułówy "Episode" - instrumentalny wstęp z solówką w tle, taki wstęp do "Speed Of Light".
A tutaj mamy dosłowne trzęsienie ziemi. Mistrzostwo i wirtuozja - należało się wcześniej skoncentrować. Kolejne pokazy szybkościowe obu instrumentalistów. Jorg Michael ma wreszcie okazję pokać jak potrafi solidnie wymiatać.
'Uncertainty' - tym razem Jari demonstuje brzmienie swojego basu , Koti śpiewa naprzemian z chórkami Tolkkiego. Utwór ten znałem wcześniej z taśmy Visions bo miałem tam te 2 japońskie bonusy, choć na wkładce nie było ani słowa na ten temat i nie znałem dobrze tytułu te kawałka (też wolę tą koncertową).
'Season Of Change' to już totalny odjazd, tyle czekałem by go móc usłyszec w wersji studyjnej (brakuje mi tylko tego wstępu co na koncercie). Utwór ma magię i gdy piszę to przechodzą mi znów ciarki po nogach i plecach. Cudne sola Jensa i Timo T. oraz świetny podkład i znów ten fortepian. A teraz znów akustyk. Utwór ten słyszałem na żywo w Zylinie (świetne efekty z bańkami mydlanymi).
Chwila grozy i totalna eksplozja, uwielbiam czasem sobie pośpiewać na całego. Szkoda że już odjeżdżają.
Wracamy do rzeczywistości - kolejny pokaz instrumentalny. Nie wiem czy ktos już zauważył. Ja mam odczucie że jest to druga część jakiejś Trylogii (1 - Stratovarius 'FD', 2 - Stratosphere 'E', 3 - Holy Light-Paradise 'V', a może jednak 3 jest na Element. Pt. 1 [Stratofortress]. Fajnie by było usłyszeć wszystkie na żywca.
Teraz wyruszamy w daleką podróż do 'Babylon'u - bardzo mroczny i cięzki utwór z podniosłymi chórami i świetną orkiestrą. Pośrodku jest ładna wstawka z akustykiem oraz oczywiście solówki (jak mogło by ich nie być). 'Tomorrow' jest kolejnym powrotem i do normalnego luźnego grania - bardzo go lubię, może dlatego iż jest lekki w odbiorze. I teraz mam odczucie jakbyśmy wyruszyli gdzieś na koniec świata.
'Night Time Eclipse' to mój drugi po 'Season Of Change' najlepszy na tej płycie, niesamowite napięcie, kolejne ciarki i super refren (oooo!). Później następuje zmiana po wejściu gitary, jest przyśpiesznie i gary a na koniec możemy wspólnie śpiewać z całym zespołem.
Jeśli ktoś ma ten utwór w wersji LIVE proszę o kontakt.
Pozostaje 'Forever' - co tu pisać świetna ballada z podkładem orkiestry i ten łagodny, wręcz bajeczny vocal, póżniej flet - poezja metalu.
Teraz jeśli chodzi o ocenę całościową to dałem 9, bo jednak brzmienie tego krążka nie siedzi mi do końca, jest inna od poprzedniej a do Visions to wiele brakuje. Mimo to utwory są extra i lepiej słucha mi się ich na żywo.
Co jeszcze - oczywiście bonus podczas Intermission.
Piszcie co myślicie na mój temat tu i gdzie indziej.
Teraz biorę się za First Album.

Dzisiaj pożegnałem przyjaciela ze szkolnych lat. Graliśmy razem w jednym klubie, ja na bramce, Piotrek na obronie.
Dla Ciebie dzisiaj "Night Time Eclipse & Forever", poniewaz te kawałki najbardziej pasują do tej chwili i mają duszę. Crying or Very sad

Niesamowity album. Season of Change to moim zdaniem najlepsza kompozycja na płycie i jedna z najlepszych w historii zespołu. Idealnie oddaje stopniowe wzrastanie napięcia i swego rodzaju "ciszę przed burzą".