Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Debian
Soul Of A Vagabond Dołączył: 08 Wrz 2005 Posty: 141 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 1 raz Ostrzeżeń: 0/2 Skąd: Lublin	Wysłany: Sob 19:03, 04 Mar 2006    Temat postu: Gamma Ray - Power Plant   Kai Hansen, Henjo Richter, Dirk Schlächter, Daniel Zimmermann tych nazwisk chyba nikomu nie trzeba przedstawiać; członkowie grupy Gamma Ray pod dowództwem Kai Hansena byłego wokalisty Helloween nagrali przełomowy album i zatytułowali go "Power Plant" co do końca mieli na myśli wybierając właśnie taki tytuł pozostaje niewiadomą tak samo jak odejście Kaia od Helloween. "Power Plant" to nie tylko płyta zespołu Gamma Ray jest to album na którym Kai i załoga pokazuje prawdziwą klasę i tym samym podnosi poprzeczkę album daje naprawdę wiele do myślenia, klimat w jakim są nagrane poszczególne kompozycje pozostaje wyjątkowym mimo faktu, iż album ma już 7 ładnych lat. "Power Plant" to dziesięć unikatowych kompozycji wstęp w postaci utworu "Anywhere In The Galaxy" prowadzi nas jakby do drzwi za którymi kryją się następne utwory - "Gdziekolwiek w Galaktyce" - mi w tej chwili nasuwa się na myśl pytanie, które z wielką chęcią zadałbym bym Hansenowi - Kai czemu odszedłeś od Helloween, jak wyglądała (brzmiała) muzyka Helloween gdybś został i dalej pisał dla zespołu muzykę? dręczące to pytania; a stają się jeszcze bardziej niepokojące po przesłuchaniu w całości albumu "Power Plant". Wstęp albumu jest znakomity, muzyka aż się prosi o pogłośnienie w chwili, gdy z głośników rozlegają się pierwsze akordy kawałka "Razorblade Sigh" - tekst doprawdy trochę dziwny choć ciekawy to przetłumaczenia - "As I awake,at the end of the road there's a rainbow. Slowly he'll fade away , the dawning of time. On the wings of the razorblade"- wspaniała wokalizacja - w tej dziedzinie Kai jest bezwzględnym mistrzem, utwór ubarwiony wspaniałą grą na gitarach. "Send Me A Sign" - równie dobry jak jego poprzednik ciekawy wstęp ładna łatwo wpadająca w ucho linia melodyczna, wspaniałe solówki itp. “Strangers In The Night”, “Gardens Of The Sinner”, “Short As Hell” to utwory typowe dla Gamma Ray ciężkie brzmienie chwilami przypominające utwory zespołu Judas Priest, którego wielbicielem jest Kai Hansen i niewątpliwie właśnie twórczość tego zespołu w dużej mierze przyczyniła się do nagrania tak wspaniałego albumu jak “Power Plant” słuchając tych trzech wyżej wymienionych kawałków przypominają się czasy (...) sławnego Walls Of Jericho .,gdy Helloween był w świetnej formie – w formie. Niewspominając o natchnieniu, które tak ukierunkowało muzyków, że nagrali historyczny już dziś album “Keeper Of The Seven Keys”, który ja zaliczam do najlepszych płyt metalowych, jakie się ukazały – Black Sabbath - "Heaven And Hell", Nightwish z albumami “Wishmaster” i “Oceanborn”, Metallica - “Ride The Lighting” i pochodzący z niego kawałek “For Whom The Bell Tolls” i w chwili obecnie Gamma Ray i album “Power Plant” tak u mnie wygląda czołówka najlepszych – są to albumy, zespoły i ich muzycy, którzy w bardzo dużej mierze przyczynili się do rozbudowy dziedziny jaką jest heavy metal. Kawałek “It's A Sin” - nie wiem co mam o tym napisać, cover zespołu Pet Shop Boys – zastanawiam się w tej chwili czy było można to nagrać inaczej ale chyba nie ma innej możliwości – wspaniałe gitary i Kai Hansen śpiewający tekst – gdy usłyszałem to po raz pierwszy byłem poważnie zszokowany... ale ten kawałek to tylko wstęp do tego co usłyszymy niebawem. “Heavy Metal Universe” - piękna naprawdę piękna inicjatywa zaśpiewać... Potężne bębny, niesamowity riff i zespół zaczyna iść pełną parą; po pierwszym przesłuchaniu utwór o którym teraz mówię wydawał mi się banalny, a tymczasem stało się tak, że uważam, że “Wings Of Destiny” to najciekawsza kompozycja z “Power Plant'a” tempo zmienia się klika razy, Kai wydaje różne dziwne dźwięki i do tego piękny – utwór schematycznie jest typowy dla Gamma Ray – jest wstęp, rozwinięcie, wspaniała solówka i zakończenie. No właśnie zakończenie – tu chłopcy z zespołu pokazują klasę – ok 40 sekund genialnej gry, a zaczyna się to w chwili gdy Kai śpiewa słowa “On the path of glory; we'll search the rainbows end...” potem gładko przechodzi i w chwili, gdy śpiewa decydujący wers stanowiący jakby puentę dla całości albumu “Let us try to fly again; One day we'll rise again; On wings of hope to be free ... “ w tej chwili brzmienie jakie serwuje nam Gamma Ray to już podchodzi pod przegięcie Zimmermann na perkusji dokonał cudu ! Gitary idą pełną parą i to co najbardziej mi się podoba, a mianowicie, gdy Kai śpiewa w tle słychać genialną solówkę gitarową daje to wspaniały efekt ja w tej chwili czuję się (sorry;rozpieprzony)... ten utwór ma duszę jest piękny, genialnie zagrany i odśpiewany i od której strony by się mu nie przyglądać jest wspaniały – była nawet chwila w której zwątpiłem nawet w geniusz Beauty Of The Best ale na drodze pojedynku stwierdziłem, że oba utwory są równie dobre... Warto wspomnieć, że słowa “On the path of glory; we searched the rainbows end; Lives meant to share” są czymś więcej niż tylko zaśpiewanym przez Hansena tekstem ale to już zostawiam ku indywidualnemu pomyślunkowi każdego słuchacza. No tak i co ja mam napisać o kawałku noszącym tytuł “Armageddon” nic się nie da napisać to jest kolejne przegięcie na wysoka skalę jest to utwór, który do dziś dnia jest nieco kontrowersyjnym kawałkiem i konkuruje z "Powerem" czy nawet samym "Midnight Sun" z repertuaru Helloween... “Power Plant” to podróż przez tajemnicze zakątki podświadomości Kai Hansena, który nagrywając ten album udowodnił, że jest wspaniałym kompozytorem i tym samym wniósł wiele ciekawych innowacji do teorii heavy metalu...Warto wspomnieć, że album wydaje się być kontrą postawioną Helloween, a mam tu na myśli albumy "The Time Of The Oath (1995)" i "Better Than Raw (1998)", które postawiły zespół na nogi m.in. po tym jak Hansen zdecydował, że odchodzi od zespołu... Ogólnie twórczość obu zespołów stwarza wrażenie wyścigu, każdy kolejny album Gamma Ray czy Helloween to wielkie wydarzenie na które czeka się miesiącami i latami; albumy są ambitne i dokładnie obrazują trud muzyków jaki musieli włożyć w ich stworzenie np. "The King For 1000 Years" zawiera więcej partii na gitarę niż cała dyskografia Linkin Park... Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry